Bijen vind ik fascinerende wezens. Vanuit verwondering zie ik hoe zij leven in totale symbiose met hun omgeving. De mens daarmee dus ook een spiegel voorhoudend met betrekking tot onze eigen verbondenheid met de aarde. Die spiegel laat ons zonneklaar zien dat het als gevolg van menselijk handelen niet goed gaat met de bijen. Om zelf bij te dragen aan het kunnen voortbestaan van de bij ben ik sinds een paar jaar enthousiast imker. Ik noem mijzelf liever bijenhoeder dan bijenhouder en werk op ‘natuurlijke wijze’, primair gericht op het welzijn van de bij en niet op het oogsten van honing. Die hebben ze namelijk zelf hard nodig om van te leven en op te overwinteren. Alleen als er héél veel honing is, kan ik er ook van genieten.

Drie van mijn bijenvolken wonen in natuurbouwkasten waarin ze zelf hun ongedeelde broednest kunnen bouwen. De koningin kan zich vrij door de hele kast bewegen en darren zijn welkom als essentieel onderdeel van het volk. Het zwermen beschouw ik als een natuurlijk proces; de geboorte van een nieuw volk. Het zien afkomen van een zwerm in de vroege zomer is een magische belevenis. Dat zou iedereen eigenlijk eens moeten meemaken. De omgeving maakt wezenlijk onderdeel uit van de imme. Het zorgen voor een biodiverse, gifvrije omgeving met zuivere dracht gedurende het hele bijenseizoen is van levensgroot belang voor de weerbaarheid van bijen tegen ziekten waardoor belastende chemische behandelingen achterwege kunnen blijven.

Zo verbind je je als imker dus niet alleen met het bijenvolk maar ook met je leefomgeving. Meer informatie over de uitgangspunten van natuurlijk imkeren, cursussen en het belang van dracht kun je vinden op de site van de BD imkers.

Bij de Engelse Natural Beekeeping Trust heb ik een hangkorf leren vlechten. Deze korf, gemaakt van biologisch roggestro, is een van de meest natuurlijke behuizingen voor bijen en ruim 20 jaar geleden ontworpen door de Duitse BD imker Günther Mancke. In Nederland zijn enkele van deze prachtige korven in gebruik. Mijn korf hangt, met een buitenlaag van koeienpoep vermengd met kalk en water, onder een stellage om het materiaal te beschermen tegen de Hollandse weersinvloeden.

Sinds zomer 2014 zijn we de gelukkige bezitters van een stuk land achter ons huis waar ook de bijenkasten en de hangkorf hun definitieve plek gekregen hebben. Dit landje, dat al in in oude koopaktes ‘koekoeksgaard’ werd genoemd, zullen we de komende jaren deels inrichten als drachtplantentuin en fruit- en bloemenwei. Ik ontvang graag geïntereseerde bezoekers om hen te vertellen over drachtplanten en natuurlijk imkeren.

Alberthe Papma